WBC huldigt Mr. Boxing

Het was al een klein beetje kerst bij de World Boxing Council. Voor hun 62ste conventie hadden ze van 8 tot 14 december hun tenten opgeslagen in het Grand Elysee in Hamburg. Een kerstfeest met seminaries, workshops, commissions en hier en daar een huldiging. Zo ook voor onze internationale topreferee Daniel Van de Wiele.

Dit omdat hij de kaap van 500 WBC-gevechten als scheidsrechter of jurylid gerond heeft. Hij zit inmiddels al aan 508, deed er daar in Hamburg zelfs nog enkele bij. de enige man in de ring bij het gevecht om de WBC-wereldtitel supervlieg bij de vrouwen tussen Asley Gonzalez Macias en Mary Romero (WP10 Gonzalez) en jurylid bij het gevecht om de WBC International Title in het superwelter tussen Ermal Hadribeaj en Eddy Colmenares (WP10). Op zijn palmares staan natuurlijk veel grotere namen, eigenlijk zowat alle grote namen. Lees maar eens na op boxrec.com, als u tijd heeft, want het is een rol behangpapier.

Hoogtepunt uit zijn carrière is ontegensprekelijk het lineaire wereldkampioenschap zwaargewicht voor de titels van WBC, IBF en IBO tussen titelverdediger Lennox Lewis uit Groot-Brittannië en zijn Amerikaanse uitdager Hasim Rahman op 22 april 2001 in het Carnival City Casino in Brakpan, Zuid-Afrika. Lewis liet zich in de vijfde ronde verrassen door een rechtse zwaaistoot van Rahman, ging neer en werd door Van de Wiele uitgeteld. Een van de grootste verrassingen uit de geschiedenis van de bokssport.

Als jurylid zat hij op 7 mei 2005 dan weer aan ringboord in het Mandalay Bay Resort & Casino in Las Vegas bij de klassieker in het lichtgewicht tussen de Amerikaan Diego Corrales, wereldtitelhouder bij de WBO, en de Mexicaan Jose Luis Castillo, in het bezit van de wereldtitel van de WBC. Corrales ging twee keer neer in de tiende ronde, maar stopte een overmoedige Castillo nog in diezelfde ronde. Op het moment van de stopzetting had Van de Wiele Corrales een puntje voor, 86-85.

Highlights uit een ellenlange carrière, die begon toen een nicht, die halfzus was van profbokser Jean Van Torre, hem vroeg om eens mee te gaan kijken naar “den boks”. Van de Wiele was meteen verkocht. Eerst ging hij naar de meetings van BC Kalken en later naar die van BC Zele, de clubs waarvoor Van Torre uitkwam. Nog later miste hij geen slag of stoot in heel België en ging hij ook de grens over. Naar het Deense Randers bijvoorbeeld, waar Wies Carmeliet op 7 februari 1980 om de Europese titel bij de welters bokste tegen titelhouder Jörgen Hansen en verloor door technisch knock-out in de vijfde ronde.

Een fanatiek toeschouwer is natuurlijk nog altijd geen scheidsrechter, maar enkele maanden na Randers ontmoette Van de Wiele in Zele scheidsrechter René Guisse. Die was op dat ogenblik bezig met de herwerking van de sportcodex (het reglementenboekje van de KBBB). Hij had Van de Wiele al dikwijls gezien op meetings en vroeg hem of hij geen interesse had om scheidsrechter te worden. Van de Wiele kreeg alvast een sportcodex in de handen gestopt om de Nederlandse vertaling eens na te kijken.
De opleiding was kort en stelde niet veel voor. Enkele keren onder leiding van Guisse in een trainingszaal proefdraaien tussen sparrende boksers, meer niet. Op 13 december 1980, nu 44 jaar geleden, was het zover. In Péronnes-lez-Binche arbitreerde Van de Wiele zijn allereerste wedstrijd. Habil Duran van EMBC Gent tegen Ibrahim van de boksclub uit Haine-Saint-Paul. De kamp eindigde onbeslist. Match-nul.

Daarna ging het snel. Zes maanden na zijn debuut leidde hij zijn eerste profkamp in goede banen (Binche 30.05.1981 Claudio Bosio WP6 Mobama Fefe). Vier jaar na aanvang was hij enig rechter in zijn eerste Belgisch profkampioenschap (Middelkerke 03.10.1984 Eddy VandenHouweele WKO2 Hendrik Seys). Nog eens twee jaar later
arbitreerde hij een Benelux-kampioenschap zwaargewicht, zijn eerste internationale titelkamp (Tilburg 06.04.1987 John Emmen WAB6 Dragomir Popovics). Het jaar daarop trok hij naar Italië voor zijn eerste WBC-opdracht: jurylid bij een gevecht om de WBC International Title in het pluimgewicht (Spoleto 09.04.1988 Salvatore Bottiglieri WP12 Alvaro Bohorquez). In 1989 vertrouwde de EBU hem een eerste Europees titelgevecht toe als derde man in de ring (Madrid 23.02.1989 Poli Diaz WP12 Alain Simoes). Op een eerste wereldtitelgevecht als scheids - bij de WBC uiteraard - was het dan nog negen jaar wachten (Berlijn 21.03.1998 Graciano Rocchigiani WP12 Michael Nunn).

Opmerkelijk en lovenswaardig is dat VDW zijn internationale carrière altijd is blijven combineren met Belgische optredens als scheidsrechter of jurylid. Voor iedere beginnende ref is dat telkens weer een uitgelezen leermoment. Kunnen ze onder meer kennis nemen van zijn visie op de arbitrage:

“Als scheidsrechter primeert voor mij bovenal de gezondheid van de boksers.
Vandaar wellicht dat ik aangeschreven sta als iemand die de wedstrijden te vroeg stopzet. In de fractie van een seconde die ik heb om een situatie te ontleden, denk ik eerst aan de veiligheid van de bokser. Vele toeschouwers komen voor spektakel en willen bloed zien maar zouden zelf nooit de verantwoordelijkheid in mijn plaats willen nemen. Vanaf je stoel is het makkelijk praten, maar in de ring gaat alles vliegensvlug en kan of mag je géén risico's nemen. Boksen is en blijft een contactsport die risico's inhoudt, maar goed geleid is het een mooie sport die ik voor geen geld op de wereld zou willen of kunnen missen.”

Wijze woorden die men maar beter niet in de wind slaat.

Of hij wegens al het bovenstaande Mr. Boxing wordt genoemd? Had gekund, maar eigenlijk niet. Van de Wiele had eind jaren ’90 een website met internationaal boksnieuws: hhttp://users.pandora.be/mrboxing/ . De eerste Belgische bokswebsite, nog voor Ringside Belgium en boxebelgium.be. Vandaar dus.