Zonder Rony

"Het zijn de stoten die je niet ziet komen die je onderuit halen." Een aloude wet uit de bokssport. En dat is precies wat er die avond in Koksijde gebeurde. Het onverwachte overlijden van trainer Rony Van Eesvelde zette de Vlaamse en Belgische bokswereld knock-out.

Nu zaterdag en zondag vinden in de Galveston aan de Hurstweg in Gent de resterende halve finales en de finales van de Vlaamse Ligakampioenschappen plaats. Maar dat zal zonder Rony Van Eesvelde zijn, sinds jaar en dag hoofdtrainer van Golden Gloves Gent. Geen mens die het zich kan voorstellen, de leegte zal net daarom des te groter zijn. Ogen zullen naar aloude gewoonte maar tevergeefs in de zaal speuren naar de discrete aanwezigheid van Ron Beton. Je zag hem voor aanvang van de meeting slepen en sleuren met nadarhekken, tafels en stoelen om de zaal in orde te krijgen, waarna hij in de catacomben verdween om er zijn jongens voor te bereiden op hun nakende kamp. Nadat hij al die jongens met aanwijzingen, aanmoedigingen en verzorging in de hoek had bijgestaan, trok hij zich terug in het halfduister buiten het ringlicht om er rustig het einde van de wapenfeiten af te wachten. Eens alles voorbij, ruimde hij dan samen met zijn helpers de zaal op. Weer sleuren met nadarhekken, tafels en stoelen tot alles goed en wel opgeborgen was. Misschien had het feit dat hij als jongen, pas van school af, nog in de Galveston gewerkt had, toen die reus nog een textielfabriek was, iets te maken met de zorg die hij besteedde aan de orde en netheid in de clubzaal van de Golden Gloves. We kunnen het hem jammer genoeg niet meer vragen.

56 Dagen

4 november 2023. Een regenavond zoals november er wel meer kent. Rony Van Eesvelde is samen met hulptrainers Christophe Feilhe en Erwin Taildeman op weg naar de boksmeeting in Koksijde. Erwin is relatief nieuw in de bruising business, met Christophe werkt Rony al twintig jaar samen. In binnen- én ook in buitenland. In het buitenland dan vooral met Ismaïl.

Ismaïl Cool Abdoul. 38 kampen buiten de landsgrenzen, vaak onterecht verloren, regelrechte diefstal. Daar kon Rony zich behoorlijk over opwinden, maar hij had er geen moeite mee om zich achteraf bij de officials te verontschuldigen voor zijn opwinding. Verliezen hoort nu eenmaal bij het buitenland en het boksen: reizen om te leren en te verliezen, om te leren verliezen. Ismaïl journeyman, ja, maar toch vooral een groot kampioen, zijn grootste kampioen. Ze hebben er zelfs een film van gemaakt: Cool Abdoul. Met Nabil Mallat als Ismaïl en Johan Heldenbergh als trainer Ron.

Een topacteur om zijn rol te spelen, Rony had het slechter kunnen treffen. Een goede film ook, maar de realiteit was toch nog een stuk straffer. Hij ziet Ismaïl nog altijd voor het eerst zijn bokszaal binnenkomen. Een dikkerdje van dertien en toch zag hij er door het kindervet heen onmiddellijk een Muhammad Ali in. De kleine Ismaïl, zo fier als een gieter terug naar huis. De jongens iets geven waar ze mee verder konden, dat deed Rony graag en veel. Hij wist maar al te goed hoe belangrijk dat was. Geboren in 1948 en getogen in Muide en Meulestede. Dan sta je meteen in het echte leven. Volksbuurten vol gruute moalen mor mé een klein hertjen. Recht voor de raap, opstandig, samenhorig en diep menselijk.

Oorspronkelijk was hij een man van het water, wat niet hoeft te verwonderen in dat oude Gentse havengebied. Dokwerker geweest. Hard gewerkt, maar ook veel plezier gemaakt.

Hij was graag gezien op den dok. Rony had altijd wel een zak grappen en grollen bij. En hoe flauw ze ook soms waren, iedereen kon er smakelijk om lachen.

Voor hij in de bokswereld verzeild geraakte, roeide hij bij Sport Nautique, de grote concurrent van Club Nautique. Pas daarna en op late leeftijd werd hij bokser bij EMBC Gent. Excelsior Modern Boxing Club, een mond vol, zoals dat wel vaker voorkomt bij een fusieclub. Het was ex-bokskampioen Bob Stevens die hem tot de ring verleidde. Rony was al 26, toen hij op 4 oktober 1974 zijn eerste kamp betwistte in Oostende en op punten won van een jongen uit Oostende, een zekere Roets. Lang heeft hij niet gebokst, daarvoor was hij een te late roeping, maar wel nog gewonnen van Mon Langewouters uit Turnhout en die deed het later bij de profs toch niet slecht. Rony had wel wat punch, vraag het maar aan scheidsrechters Jean-Pierre Van Imschoot en Benny Decroos. Die hebben bij EMBC nog met hem gespard. Toegegeven, zij waren toen nog broekies, Rony was al een man.

Na zijn korte bokscarrière werd Rony in de jaren '80 trainer. Voor hij oefenmeester werd van Golden Gloves Gent had hij zelfs een club met zijn eigen verkorte voornaam: Ron's BC. Tientallen jongens begeleid, in en buiten de ring. Hen bijgestaan in goede en vooral in kwade tijden. Niemand laten vallen. Samen uit, samen thuis. Een tweede vader voor velen. Sommigen werden bokser. Nieuweling, amateur en soms zelfs prof.

Ismaïl Abdoul is natuurlijk de bekendste van allemaal, maar ook Victor Schelstraete, de Bombardier van Belgrado, zette zijn eerste stappen in de ring onder leiding van Rony.

En wie herinnert zich Said Oussehmine nog? Zijn eerste Belgische kampioen bij de liefhebbers. In Tienen in 1989 was dat, kampioen bij de welters. Lang geleden.

Lee Ingelrest is de laatste naam in de ellenlange rij. Had op het laatste Gents Boksgala kunnen, moeten winnen tegen die Oekraïner, maar bleef steken op een match-nul. Op zich geen slecht resultaat, want die jongen kon boksen en had zuurstof voor twee.

"Nog 56 dagen, Christophe." – "Nog 56 dagen, Rony." Ze tellen samen af. Op 23 december de laatste training in de Galveston, drie dagen later in Kalken hun laatste meeting. Daarna zijn ze trainer af en laten ze de zaak over aan Erwin. Zelf gaan ze dan meer tijd doorbrengen met hun familie en samen gaan vissen. Terug naar de rust van het water. Maar ergens in hun bloed zal nog steeds het boksvirus kruipen waar het niet gaan kan.

Koksijde

De sporthal aan de Zeelaan in Koksijde vult zich voor het boksgala, ingericht door de boksschool van trainer Johan Vandenhouweele. De sfeer is goed, het belooft ondanks het slechte weer een mooie avond te worden. De boksers van Boksschool Koksijde zitten samen in de kleedkamer met die van Golden Gloves Gent. Altijd wat spanning zo vlak voor een bokskamp, maar Johan en Rony zorgen voor comic relief. Een grapje hier, een lolletje daar, terwijl ze hun boksers klaarmaken en voor ze het goed en wel beseffen, zijn ze aan de beurt. Een drukke avond voor Johan, want hij heeft maar liefst zeven boksers in het strijdperk en moet meteen vol aan de bak. Organiseren en presteren, ze gaan nu eenmaal hand in hand. Rony heeft maar twee ijzers in het vuur: de Albanese broers Dragoci. Denis voor de pauze, Ervin onmiddellijk erna. Bovendien staat hij er niet alleen voor, want Christophe en Erwin zijn erbij.

Tien voor tien. Golden Gloves is aan de beurt. Denis tegen Alex Lamaire van BT Respect. Op weg naar de ring kruisen ze Johan Vandenhouweele. Na twee nederlagen heeft Boksschool Koksijde net haar eerste overwinning geboekt. Rony neemt spelenderwijs even de handdoek van Johan af om zich het denkbeeldige zweet van het aangezicht te wissen.

Even later luidt timekeeper Soraya Sirejacob de bel voor de eerste ronde. Scheidsrechter Givanto Baekeland geeft de kamp vrij. Rony ziet tot zijn grote tevredenheid dat Denis de betere is. Hassan Naji, voorzitter van de avond, ziet hoe hij meeleeft met zijn bokser. Dat is hij van Rony gewoon. Een hart voor zijn jongens, klein of groot, licht of zwaar. Einde van de eerste ronde. Die is binnen. Rony, Christophe en Erwin staan Denis bij met raad en verzorging. Veel tijd is er niet, daar gaat de bel voor ronde twee.

De ronde is nog niet goed en wel bezig, wanneer Christophe Rony voelt knijpen in zijn arm. Hij keert zich om en ziet nog net hoe Rony in elkaar zakt. Een fractie van een seconde is er ongeloof, daarna verwarring en paniek. Rond de ring is er echter altijd meteen medische bijstand. Het voordeel van een risicovechtsport. Ringarts Matthias Vandoorne start onmiddellijk met de reanimatie. Uit het publiek komen nog enkele andere hulpverleners toegesneld. Samen gaan ze de ongelijke strijd aan tegen de sterkst denkbare tegenstander. Voorzitter Naji ziet meteen de ernst in van de situatie en laat de kamp stopzetten. Boksen is bijzaak geworden. Dokters en verplegers pompen zich afwisselend in het zweet, wel drie kwartier lang, maar op geen moment krijgen ze het hart van Rony weer op gang. Hartaderbreuk. Uiteindelijk moet iedereen zich neerleggen bij het onvermijdelijke.

Afscheid

Rony was gestorven op de plaats waar hij het meest intens geleefd had: in de hoek van een boksring. Een dood die als een handschoen past bij een bokstrainer. Misschien een troostende gedachte, maar lang niet groot genoeg om de leegte te vullen die hij achterlaat bij zijn familie, vrienden en boksers. Bij zijn vrouw Sonia, zijn dochters Kim en Cindy, bij zijn kleinkinderen. Overeenkomstig zijn geloofsovertuiging werd Rony begraven als vroom moslim op begraafplaats Scheldeakker in Zwijnaarde. Wie er toen niet bij kon zijn, krijgt komend weekend nog een kans om afscheid te nemen van misschien wel de meest geliefde trainer uit de Belgische boksgeschiedenis. Zeker weten dat Rony uw aanwezigheid op prijs zal stellen, ook al kan hij er zelf helaas niet meer bij zijn.

De Vlaamse Boksliga biedt familie en vrienden van Rony haar oprechte deelneming aan en wenst hen veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Met dank aan Christophe Feihle, Johan Vandenhouweele, Hassan Naji, Soraya Sirejacob, Jean-Pierre Van Imschoot, Benny Decroos, Pierre Damien, Luc Dhondt en Willy De Groof.