Revanche
16.04.2021 – Nederland vs. Belgie in Rotterdam
De Lage Landen stonden voor het laatst tegenover elkaar in de ring in december 1982. Toen won Nederland met maar liefst 0-11. In HAL4 in Rotterdam zetten de Belgen die smadelijke uitschuiver van toen recht. Met vier overwinningen tegen één, maar het had ook anders kunnen lopen.
De interland begon met een kamp in het pluimgewicht (-57kg) tussen Vasile Usturoi en Munir Safi. Scheidsrechter was Rexford Kortram, die in 1982 deel uitmaakte van de Nederlandse ploeg die België afpoeierde. Kortram won toen in het superwelter van Paul Wallijn, de broer van Sledgehammer Dirk. Nu haalde Usturoi het makkelijk van de minder ervaren Safi. Het leek wel een spel van kat en muis. En wat spelen is voor de kat is sterven voor de muis. Safi liep telkens weer manmoedig de slagenregen in, maar kon de beweeglijke Usturoi op geen enkel moment bedreigen. Usturoi unaniem winnaar op punten. Daar kon niemand iets tegenin brengen.
In het weltergewicht (-69kg) had Mohammed Rachem het een stuk minder onder de markt met Hagenaar Delano James. James, met meer dan honderd kampen in zijn boekje, nam net als Rachem vorig jaar deel aan het Olympisch kwalificatietornooi in Londen, maar werd daar in tegenstelling tot Rachem uitgeschakeld in de eerste ronde. Ze sparren regelmatig met elkaar en dat was er ook aan te zien. Een topkamp werd het, geleid door onze landgenoot Felice Pompili, die weinig of geen werk had in deze klare kamp. Delano voerde van bij aanvang het offensief, maar Rachem ving hem uitstekend op. Snel weg en al even snel terug met scherpe counters. Het volledig slagenarsenaal, afgevuurd naar zowel hoofd als lichaam. In de slotseconden schakelde hij nog een versnelling hoger. Indrukwekkend om zien. Ook in de tweede ronde bleef Rachem op hoog niveau acteren met onder meer een switch van linksvoor naar rechtsvoor. Geen verschil te zien, Rachem bokst even goed in beide beginstanden. Maar Delano hield de druk hoog en langzaam maar zeker liep de tank van Rachem leeg. James domineerde van begin tot het einde van de ronde en de kamp. Een jurylid, Theo Boomkens, zag hem zelfs twee punten voordeel halen in die laatste herneming, zodat hij in de eindafrekening op 28-28 uitkwam . Het voordeel kende hij evenwel verrassend toe aan Rachem. Verrassend, maar daarom zeker niet verkeerd. Bedenkelijker was de 30-27 van jurylid Konstantinos Papadopoulos in het voordeel van Delano James. Niet goed opgelet in de eerste ronde, zo lijkt. Abdel Bolghiran was wel meteen bij de les geweest en had behalve in de eerste ook nog voordeel voor Rachem gezien in de tweede ronde. Alleen in de derde ronde had hij James een punt voor. Rachem dus winnaar, twee tegen een, en daar waren ze aan Nederlandse zijde niet zo blij mee. Toch nog even opmerken dat Delano netjes onder de limiet van de welters bleef, maar Rachem van zijn kant er liefst drie kilogram boven zat. Dat wordt dus een helse klus om op het OKT begin juni in Parijs het gewicht te maken en te houden.
België na twee kampen 2-0 voor. De VBL-boksers, onder leiding van ligacoach Hubert Firens, hadden de weg naar de overwinning geëffend. Aan de vertegenwoordigers van de Ligue Francophone om de zege veilig te stellen. Nu waren de Nederlandse gastheren zo hoffelijk geweest om de rode hoek aan de bezoekers te laten en dan hadden de LFB-jongens alleen blauwe shirts mee. Dus zat hem het kleurverschil alleen in de handschoenen.
De beslissing kon al vallen in de derde kamp. Daarin stonden de middengewichten (-75kg) Lancelot Proton de la Chapelle en Gradus Kraus tegenover elkaar. The Last Knight vs. The Hurricane. Beiden rechtsvoorstaand en dat kan wel al eens leiden tot een rommeliger verloop van de vijandigheden, zoals in deze kamp het geval was. De opener verliep gelijkopgaand. In de tweede ronde kon Proton herhaaldelijk scoren met rechts-links zonder Kraus echt in moeilijkheden te brengen. Hij ging voort op zijn elan in de slotronde, maar het was Kraus die over de beste conditie beschikte en het sterkst eindigde. De jonge Nederlander stak na afloop niet geheel ongegrond zegevierend een arm in de lucht en ook scheidsrechter Theo Boomkens duidde even later bij de bekendmaking van het resultaat de stukadoor uit Oss als overwinnaar aan. Helaas voor hen hadden ze het beiden verkeerd voor. Winnaar, met twee stemmen tegen een, was wel degelijk Lancelot Proton de la Chapelle. Geen ruime zege maar wel verdiend.
3-0, de buit was binnen. België won van Nederland. Daar kon niets meer aan veranderd worden. Alleen kon in de resterende twee partijen de winst nog groter of het verlies wat kleiner worden. Halfzwaar Ziad El Mohor (-81kg) ging voor grotere winst tegen Rick de Nooijer. In de eerste ronde eiste hij het midden van de ring op, maar De Nooijer liet niet over zich heen lopen en beet van zich af met lange directe stoten. De Nooijer vatte moed en trok tegen aanval, maar liep daarbij op het eind van de ronde tegen een harde linkse van El Mohor aan. Dat zag er even vreemd uit, maar de voltreffer zat te dicht tegen de bel aan om een vervolg te kennen. El Mohor had echter bloed geroken en ging in het offensief in ronde twee. De Nooijer ving hem echter keurig op met lange stoten in counter. Dat kon hij volhouden tot halverwege de derde ronde. Daarna moest hij steeds meer plooien voor de power van El Mohor. Op de puntenbriefjes resulteerde dit in een puntenzege voor de Bastenaak met twee tegen een.
Bij een 4-0-stand kon Nederland alleen nog de eer redden en daartoe kregen ze een uitgelezen gelegenheid in het superzwaargewicht (+91kg). Met profbokser Gino de Fonseca, een reus van meer dan twee meter en 110kg zwaar, mocht het niet misgaan tegen de kleinere, lichtere (slechts 100kg) en minder ervaren Idris Senembio. En het ging ook niet mis. De Fonseca domineerde van begin tot einde. Senembio ging manmoedig de volle afstand en verloor unaniem op punten.
De nul was weg, maar de vier bleef staan. België won al bij al afgetekend, maar niet met het gemak en de overschot die de 1-4-eindstand zou kunnen doen vermoeden. Als het thuisvoordeel sterker had doorgewogen, had de score net zo goed andersom kunnen zijn, want alleen de overwinning van Vasile Usturoi was onbetwistbaar. Maar ze mogen het boven de Moerdijk nog draaien en keren zoveel ze willen, België heeft zijn revanche beet. Hopelijk duurt het niet nog eens veertig jaar voor de Nederlanders de kans krijgen om sportief wraak te nemen op hun zuiderburen.
Boris van der Vorst, voorzitter van de Nederlandse Boksbond
“Na een langere periode van stilstand kunnen we terugkijken op een geslaagd evenement. Ik heb genoten van een mooie boksavond in Rotterdam. Wat een toporganisatie. Compliment voor alle betrokkenen die in deze uitdagende tijd een mooi platform voor onze boksers hebben kunnen creëren. Het is ook live uitgezonden op de Nederlandse televisie, met ruim 200.000 kijkers. Pure reclame voor de bokssport dus. Duel der Lage Landen leverde een overwinning op voor onze zuiderburen. Proficiat daarmee”
