Te korte kamp

Enkele uren na afloop van het Gents Boksgala was het in de Lux Stage in de Trilith Studios in Atlanta de beurt aan Delfine Persoon. Een beetje krap om vanuit Gent nog op tijd in Atlanta te geraken voor haar wereldtitelgevecht in het superpluim tegen de “onbetwiste” kampioene Alycia “The Bomb” Baumgardner, dus volgden we gratis en voor niets online op Brinx TV. Nog nooit van gehoord, van Brinx TV? Wij ook niet en al evenmin van Global Combat Collective, dat de organisatierechten van dit wereldkampioenschap voor de neus van Team Tampere en vooral Matchroom had weggekaapt.

Persoon

4 jaar, 1 maand en 5 dagen nadat ze in volle covidtijd in de hof van Eddy Hearn voor de tweede maal ten onrechte verloor van Katie Taylor, kreeg Delfine Persoon, bijna 40, eindelijk nog eens de kans om voor wereldtitels te boksen. Nog maar eens het bewijs dat geen van al die bonden deugen. Een gebrek aan deugdzaamheid, dat nog vetter in de verf werd gezet door het feit dat Persoon het diende op te nemen tegen de negen jaar jongere Alycia Baumgardner, de betwiste onbetwiste wereldtitelhoudster bij zowel WBC, WBA, IBF, WBO als IBO. Baumgardner had geen van die titels in haar bezit mogen hebben, want werd in juli vorig jaar in aanloop naar haar wereldtitelverdediging tegen Christina Linardatou betrapt op het gebruik van mesterolone en methenolone, twee steroïden die, ook al ontbrak het B-staal, in de gewone – lees Belgische - rechtspraak vier tot acht jaar schorsing zouden opgeleverd hebben. Niet zo in het geval van Baumgardner, omdat er volgens de WBC niet kon worden aangetoond dat ze die spierversterkende middelen opzettelijk tot zich genomen had. De andere wereldboksbonden volgden braaf aan de hand van grote broer en deelden dit verbijsterende oordeel. Even vermelden toch dat ook wereldanti-doping-agentschap WADA in deze niet meer dan een slappe hap was. Die verwezen gewoon door naar hun Amerikaanse afdeling, die op haar beurt liet weten dat Baumgardner geen lid van hun club was en dus niet door hen geschorst kon worden. Tot zover de strijd tegen dopinggebruik.

Het was online even zoeken naar de stream van het gevecht, maar toen we eindelijk in de Lux Stage aanbelandden, konden we moeilijk de neiging onderdrukken om niet meteen de schaarse toeschouwers te tellen. Volgende verrassing was dat we Delfine Persoon met een ingepakt rechterbeen naar de ring zagen wandelen. Tijdens de voorbereiding de voorste kruisband van haar rechterknie afgescheurd. Een operatie was noodzakelijk, maar de revalidatie zou maanden geduurd hebben. Dus nu ze eindelijk om de wereldtitels mocht boksen, was dat geen optie. Uitstel van haar kant zou zeker geleid hebben tot afstel. Dus had ze het maar verzwegen.
De ring in langs een neutrale hoek en dan huppelend naar de blauwe hoek, waar even later Team Tampere zich bij haar voegde. In de lege zaal lieten de supporters van Persoon zich horen. Nauwelijks meer applaus voor thuisbokster Baumgardner. Hoewel, thuis is relatief. Ze is afkomstig uit Fremont, Ohio en verblijft tegenwoordig in Las Vegas. Worstelend met de weerspannige kap van haar zilverkleurige boksmantel en gevolgd door een fors uit de kluiten gewassen kerel die al haar wereldgordels meezeulde, begaf ook Baumgardner zich naar de ring. Zij mocht wel rechtstreeks naar haar hoek, de rode hoek.
Ring announcer Joe Martinez, onder meer bekend van Golden Boy Promotions en de UFC, deed zijn stinkende best om er wat sfeer in te krijgen, maar hij maakte zelf meer kabaal dan de toeschouwers. Nooit een goede zaak als The Roar of the Crowd ontbreekt. Nog even langs bij ervaren scheidsrechter Laurence Cole en dan konden ze er eindelijk tegenaan. Het lange wachten was voorbij. Voor Baumgardner en zeker voor Persoon.

Persoon nam meteen het initiatief. Druk zetten maar nog niet te veel. Dekking hoog, want Baumgardner is een van de hardste punchers uit de geschiedenis van het vrouwenboksen. Sneller ook, scherpe jab, maar toch niet snel genoeg om de rechtse van Persoon te ontwijken. Die kruiste twee keer raak. Met nog een seconde of tien te gaan miste Baumgardner met een zware rechtse, maar kwam onmiddellijk terug met een al even geladen linkse hoek. Die bracht Persoon niet in moeilijkheden maar wel zodanig uit evenwicht dat ze met beide handschoenen heel even het canvas raakte. Knock-down, dus haalde ref Cole zijn telraam boven. Een ronde die naar Persoon had kunnen gaan, eindigde zo met twee punten in het voordeel van Baumgardner.

Dat geeft de bokster moed en Baumgardner ging meteen voor een vervolg in ronde twee. Het zag er spectaculair uit, maar Persoon deed, ervaren als ze is, de deur dicht. En al snel liep Baumgardner tegen een linkse en rechtse counter aan. Even afklemmen en dan toch voorzichtiger te werk. Ze liet de aanval weer aan Persoon over, ontweek elegant en loerde zelf op de tegenstoot. Twee rechtse zwaaistoten landden hard, een rechtse uppercut en linkse hoek volgden. Maar remden Persoon niet af.

Tot drie keer toe diende scheids Cole de trainer van Baumgardner aan te manen de ring te verlaten alvorens de derde ronde kon beginnen. En die ronde begon voor Persoon met de rug tegen de touwen. Baumgardner bombardeerde. Geen precisiebombardement, maar er zaten enkele voltreffers tussen. Het offensief hield een goede minuut aan. Halverwege de ronde was het weer de beurt aan Persoon om de aanval te voeren. Geen noemenswaardige schade aangericht en er verder ook geen opgelopen.

In ronde vier voerde Persoon van bij aanvang de druk op. Baumgardner riposteerde. Een linkse stopstoot, een hoek van dezelfde hand. Maar de stoot stopte Persoon niet en ook de hoek deed haar niet wijken. Ze rolde voort en Baumgardner diende af te klemmen. Nog 25 seconden te gaan in de ronde. Aanval Persoon. Baumgardner ontwijkt, komt recht. An accidental headbutt, een onvrijwillige kopstoot van Baumgardner. Een diepe snee boven het rechteroog van Persoon. Scheidsrechter Cole verwees Persoon door naar dokter Kelvin White. Overleg. Afgelopen, Cole stopt de kamp. Voor het einde van de vierde ronde, dus een no contest. Ontgoocheling bij Persoon, want na zo'n lange voorbereiding zo'n korte kamp en niet eens kunnen tonen wat ze kon. Ontgoocheling ook bij Baumgardner, want een ronde later en ze had de kamp gewonnen op technical decision. Op het moment van de stopzetting stond ze immers vier punten voor bij de drie puntenrechters (30-26). En dan was ze hoogstwaarschijnlijk voor altijd verlost geweest van Persoon. Nu komt er vroeg of vermoedelijk eerder laat een rematch. En ook al komen ze op 14 januari een nieuwe voordeur plaatsen bij Delfine Persoon, met haar ben je nooit klaar.

Intussen is Persoon in België al met succes geopereerd aan de rechterknie. Er was werk aan, uitgevoerd door topdokter Thomas Tampere, specialist in de kniechirurgie. Wat nu volgt, is een lange revalidatie, maar zin in de rematch heeft ze nu al, want in die kamp van nog geen vier ronden heeft ze een belangrijke les geleerd: Baumgardner is beslist een haalbare kaart.

Naert

Op de undercard van Baumgardner vs. Persoon alleen vrouwelijke boksers. Het hele event had trouwens Hit like a girl, fight like a champion als baseline. Onder hen Amy Naert. Zij diende het op te nemen tegen de Amerikaanse Rosalinda Rodriguez, ongeslagen in dertien kampen. Inzet: de vacante WBC International Title in het bantamgewicht. Bantamgewicht, dat is tot 118lbs. ofwel 53,525kg. Naert liet daags voor de kamp 114.4lbs. optekenen; Rodriguez zat met 117.4lbs. al tegen de limiet aan en tegen kamptijd leek ze ons eerder een superpluim dan een bantam. Rodriguez had meer power dan Naert, maar Naert, hersteld van een sluimerende schouderblessure, was geenszins onder de indruk van haar opgeblazen tegenstandster en legde haar tien ronden lang een verschroeiend hoog tempo op. Had moeten volstaan voor puntenwinst, maar slechts één rechter deelde onze mening (97-93). De andere twee gingen vol voor Rodriguez (97-93 en een belachelijke 99-91). Een nederlaag voor Naert, maar wel een met een gouden randje.