26.08.2021 – EBU Welter in Fribourg, Zwitserland
Koningin van Kuurne en Europa
Oshin Derieuw. Ze droomde van de Olympische Spelen in Tokio, maar het werd uiteindelijk een Europees profkampioenschap weltergewicht in het Zwitserse Fribourg of Freiburg, afhankelijk van uw voorkeur voor Frans of Duits.
Niet veel, maar toch wat volk in de omisporthal Saint-Leonard in Fribourg. Dat volk liet zich maar moeizaam opwarmen door de forse zwarte cermoniemeester met dienst, hoezeer die ook zijn best deed. Lauw bij de ringwalk van Derieuw (13-0, 5/0 KO’s), begrijpelijk wat meer enthousiasme bij de opkomst van Olivia Belkacem (10-1, 1/1 KO’s), een gewezen model van veertig, moeder van vier kinderen. In 2011 bokste ze om de vacante wereldtitels van de WBF en WIBA in het weltergewicht, maar ze verloor van de legendarische pionier in het vrouwenboksen , de Française Anne Sophie Mathis. Ze moest opgeven met een dubbele kaakbreuk. Daarna verscheen ze acht jaar niet meer in de ring. In 2019 kreeg ze van de Zwitserse boksbond bij hoge uitzondering toestemming om opnieuw te boksen. Normaal mag je in Zwitserland namelijk niet meer boksen, eens je de 35 voorbij bent. Belkacem dus wel, ze bokste twee keer en won beide kampen. Daarna gooide covid roet in het eten.
2019 was ook het laatste jaar waarin Oshin Derieuw als prof in de ring verscheen. Drie partijen, drie keer winst. Het hadden er meer kunnen zijn, maar Derieuw droomde van Olympia en keerde terug naar de liefhebbers. Het liep nog voor het eerste Olympische kwalificatietornooi in Londen al mis. Gescheurde ligamenten en meniscus in de rechterknie. Toen ze daar van hersteld was, schrapte het IOC onder druk van corona het wereldkwalificatietornooi. Geen Tokio dus en dan maar terug naar de profs om er meteen een gevecht om de Europese titel in het weltergewicht te betwisten. Eerst voorzien voor eind juni, maar uiteindelijk verschoven naar eind augustus.
Derieuw was een stuk kleiner dan de lang opgeschoten Belkacem, maar wel veel sneller. Dat was al meteen in de eerste ronde merkbaar. Ze liet Belkacem het offensief, maar counterde verscheidene malen met rechts over de te laag hangende linker van de Zwitserse.
Belkacem liet zich daardoor niet ontmoedigen en bleef ook in de tweede ronde aanvallen. Geen ondoordachte stormloop, Derieuw had dan ook weinig moeite om het gedoseerde aanvalsgeweld op te vangen. In de derde ronde wachtte Derieuw niet langer de stoten van Belkacem af. Ze bleef op afstand, maar nam zelf het initiatief. Haar linkse flitste, hard en zuiver. Belkacem moest incasseren. Ze deed dat moedig, maar daar win je helaas geen prijzen mee. Derieuw startte offensief in ronde vier, keerde al snel terug naar de verdedigende aanpak, om vandaaruit een langere aanval te lanceren. Die miste zuiverheid, maar Belkacem kwam toch in de verdrukking.
Ronde vijf was beter voor Belkacem, vooral omdat Derieuw te veel de kat uit de boom keek en het initiatief aan de Zwitserse liet. Gelukkig was er van die passiviteit geen sprake meer in de zesde ronde. Belkacem mocht nog komen, maar botste op een snelle en snedige Derieuw, die het tempo hoog hield en de adoptiedochter van Fribourg geen tijd gaf om zelf ook maar aan een combinatie te denken. Alle reden tot lach en vrolijkheid voor Derieuw in haar hoek voor aanvang van de zevende ronde. En die lach op de lippen bleef niet in die zevende ronde. De touch gloves bij aanvang leek welhaast symbolisch. Alsof Belkacem niet langer geloofde in de zege. Als er toch nog een restje geloof op zege zou zijn geweest, werd dat er meteen uitgemept. Rechts-links naar het hoofd, Derieuw kwam in met rechts, linkse hoek erbij en terug eruit met rechts. Voortdurend wisselend van orthodox naar southpaw. Belkacem wist niet meer waar ze het had. Toch een korte heropleving van de hoop op een thuiszege bij het publiek in ronde acht, toen Belkacem Derieuw even tegen de touwen prikte. Te weinig om er zelfs nog maar de ronde, laat staan de kamp mee te winnen. Een gelijkaardig succesje voor Belkacem in de negende ronde, maar het was Derieuw die domineerde, die vooral deed missen en daar zo nu en dan bij counterde. Tiende en laatste ronde. Het thuispubliek ging nog één keer vocaal achter Belkacem staan, maar de scansie miste overtuiging. Belkacem probeerde nog wel, maar kon met haar slotoffensief de snellere Derieuw op geen enkel moment in moeilijkheden brengen.
Een sportieve kamp, die eindigde in een amicale sfeer. Sport zoals sport moet zijn. Een supporter troostte Belkacem door te roepen: “T’es la plus belle, Olivia!” Belkacem bedankte hem. “Merci!” Derieuw moest er smakelijk om lachen. Niemand is immers mooier dan de winnares. Ze had recht op een afgetekende zege, maar die zege viel op twee puntenbriefjes nog verrassend zuinig uit (97-93, 96-94, 96-94). Veel verschil maakte het niet. De gordel die bij de titel hoort, ging om haar lendenen. Ontroering bij Derieuw. De weg terug naar de ring was fysiek en mentaal hard geweest. Gelukkig waren er de lange armen van Belkacem om in uit te huilen.
Oshin Derieuw is meteen de eerste Belgische Europese titelhoudster in de nog vrij jonge geschiedenis van het weltergewicht. Eerdere pogingen van Sabrina Guiliani om deze EBU-titel te veroveren in 2013 en 2015 mislukten. Ze verloor twee keer op punten van Ornella Domini, net als Belkacem een Zwitserse. Derieuw is na Nathalie Toro (superlicht), Delfine Persoon (licht), Sabrina Giuliani (superlicht), Sanae Jah (lichtvlieg), Djamilla Gontaruk (pluim) en Femke Hermans (midden) de zevende Belgische vrouw die zich tot EBU-kampioene kroont.
